فرهنگ مداری در سایه ی تعلیم و تربیت

دکتر «خدیجه ابوالمعالی»، عضو هیئت علمی دانشگاه، با طرح این سؤال که چگونه در روند   تربیت  ، یادگیرندگان را پرورش دهیم تا عناصر پذیرفته ی   فرهنگ   را در رفتار، اعمال، گفتار و باورهای شان نشان دهند. الگوی یادگیری و آموزش sow (sociology of world) را ـ که به نظام باورهای فرد توجه می کند و مبتنی بر شناخت اجتماعی است ـ ارائه کرد. این مدل از روی کردهای مختلفی مانند: جنبه ی زیستی رشد انسان(پیاژه)، شناخت حاصل از تعامل های اجتماعی(ویگوتسگی)، نظریه ی بوم شناختی (برون فن برگر)، توان مندسازی یادگیرندگان، مبنای زیستی یادگیرنده، مانند توجه به تغذیه ی سالم، ورزش و چگونگی کنترل استرس، یادگیری هم کارانه، یعنی پرورش عقاید مشترک و بهره مندی از بارش افکار در جمع، توجه به تفاوت های فردیِ یادگیرندگان و خودکارآمدی فرد (بندورا) اثر پذیرفته است. در این الگو، بر تقویت شناخت اجتماعی فرد تأکید می شود؛ به گونه ای که اگر فرد، خود، دیگران و کل جهان هستی را بشناسد و با آن ها ارتباط برقرارکند، به شناخت اجتماعی دست می یابد و متعاقباً به سطحی از شناخت اخلاقی، علم به عرف اجتماعی، استدلال اخلاقی، قضاوت اجتماعی و کنترل هیجان های خود، نائل می شود که او را از میزان مطلوبی از سلامت روان برخوردارمی کند. در این الگو، یادگیری یک موضوع با یادگیری موضوع دیگر، مرتبط است؛ لذا نمی توان توقع داشت فرد، رفتاری متناسب با هنجار های جامعه نشان دهد، بدون این که به پرورش خود پرداخته باشد و با دیگران تعامل داشته و محیط خود را بشناسد؛ بنابراین، برای تسهیل مسیر جامعه پذیری فرهنگی، یادگیری و ارتباط آن با مؤلفه های مختلف، مهم است. برای رسیدن به هدف جامعه پذیری فرهنگی، باید بتوانیم یک برنامه ی آموزشی در این راستا تدوین کنیم که نقش معلم و یادگیرنده مشخص و بر تعامل‎ شان تأکیدشود. هم چنین راه بردهای یادگیری، روش های آموزشی و منابع مؤثر، تبیین شده باشد.