بررسی روند آموزش و پرورش در فرهنگ پذیری دانش آموزان تهدید پرورشی در آموزش و پرورش

در گذشته (و به ویژه در دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد) واحد درسی «    پرورش    ی»  بیشتر یک درس تفننی محسوب می شد که معلم مربوطه مسائلی روزمره را بیان می کرد و یا به بیان آموزه های دینی می پرداخت و بسته به ذوق شخصی معلم مربوطه، این ساعت درسی می توانست کسل کننده و یا تا حدودی مهیج باشد.

سؤالی که به ذهن متبادر می شود این است که اساسا جایگاه اساسی این واحد درسی در مدارس کجاست و با توجه به این که «پرورش» بخش تفکیک ناپذیر     آموزش     و پرورش است؛ به وسیله درس و واحد   پرورشی   و مربی پرورشی تا چه حد «پرورش»   دانش     آموزان   مؤثر بوده است؟

مدرسه از مهم ترین نهادهای اجتماعی، تربیتی و آموزشی و اصلی ترین رکن تعلیم و تربیت است. این نهاد به منظور تربیت صحیح دانش آموزان در ابعاد مختلف اعم از علمی، آموزشی، اجتماعی، دینی و نیز کشف استعدادها و هدایت رشد متوازن روحی و معنوی و جسمانی و بر اساس اهداف و مصوبه های تعیین شده وزارت آموزش و پرورش اداره می شود.بُعد «پرورش» در این میان از آنجا پر رنگ تر و مشهود می شود که پس از خانواده، مدرسه را به عنوان دومین نهاد مهم در انتقال ارزش های اساسی جامعه می شناسند و عنوان می کنند و از این رهنمون است که مدرسه دانش آموزان را متعهد می سازد و ارزش های جامعه را درونی می سازد.

مسائل یاد شده اهمیت و جایگاه پرورش را در مدارس به خوبی روشن می نماید.